سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دردا که ز دست، یار بگزیده برفت</p></div>
<div class="m2"><p>آرام و قرار دل غمدیده برفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شد دیده سفید و دل سیاه است، که گفت؟</p></div>
<div class="m2"><p>کز دل برود هر آنچه از دیده برفت</p></div></div>

شمارهٔ ۳۰

دردا که ز دست یار بگزیده برفت
آرام و قرار دل غمدیده برفت
شد دیده سفید و دل سیاه است که گفت
کز دل برود هر آنچه از دیده برفت

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

دردا که ز دست، یار بگزیده برفت

آرام و قرار دل غمدیده برفت

شد دیده سفید و دل سیاه است، که گفت؟

کز دل برود هر آنچه از دیده برفت

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات