سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای ابر، به گلزار تمنا بازآ</p></div>
<div class="m2"><p>جای تو چمن بود، ز صحرا بازآ</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اورنگ صدف صفا ندارد بی تو</p></div>
<div class="m2"><p>ای گوهر شهوار به دریا بازآ</p></div></div>

شمارهٔ ۴

ای ابر به گلزار تمنا بازآ
جای تو چمن بود ز صحرا بازآ
اورنگ صدف صفا ندارد بی تو
ای گوهر شهوار به دریا بازآ

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ابر می‌خواهد که به باغ زیبایی برگردد. او اشاره می‌کند که جای ابر در چمن است و بدون او، صدای آب شور بی‌حاصل است. در پایان، شاعر به ابر به عنوان جواهر دریا یاد می‌کند و از او می‌خواهد که دوباره به دریا بازگردد.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: ای ابر، به باغ آرزوها برگرد، جای تو در گلزار است، از بیابان برگرد.

ای ابر، به گلزار تمنا بازآ

جای تو چمن بود، ز صحرا بازآ

هوش مصنوعی: تخت سلطنت بدون تو رنگ و زیبایی ندارد، ای گوهری که درخشندگی و زیبایی‌ات مانند دریا است، به سمت دریا برگرد.

اورنگ صدف صفا ندارد بی تو

ای گوهر شهوار به دریا بازآ

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده