سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ماییم و دلی که دایم از غم خون است</p></div>
<div class="m2"><p>از دایره ی ساختگی بیرون است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>موزونی طبع ما بود زینت ما</p></div>
<div class="m2"><p>تقطیع برای طبع ناموزون است</p></div></div>

شمارهٔ ۲۱

ماییم و دلی که دایم از غم خون است
از دایره ی ساختگی بیرون است
موزونی طبع ما بود زینت ما
تقطیع برای طبع ناموزون است

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت از درد و غمی که در دل دارد صحبت می‌کند و بیان می‌کند که این احساسات واقعی و عمیق او را از قید و بندهای ساختگی و ظاهری آزاد کرده است. او به این نکته اشاره می‌کند که طبع و شخصیت او بر اساس توازن و موزونی است و تقسیم‌بندی و تقطیع‌هایی که به آن زده می‌شود، مناسب حال او نیست.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: ما در دل خود غم و اندوه بسیار داریم و این احساسات ما را از دنیای ظاهری و ساختگی دور کرده است.

ماییم و دلی که دایم از غم خون است

از دایره ی ساختگی بیرون است

هوش مصنوعی: طبع موزون و خوشایند ما، زیبایی ما را ایجاد می‌کند، در حالی که تکه‌تکه کردن این طبع ناهماهنگ، آن زیبایی را از بین می‌برد.

موزونی طبع ما بود زینت ما

تقطیع برای طبع ناموزون است

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده