سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بر هرچه نگاه کردم اسباب غم است</p></div>
<div class="m2"><p>چیزی که ازو دلم شود شاد، کم است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما را به وصال او چه جای شادی ست</p></div>
<div class="m2"><p>در کشتن شمع، صبح تیغ دو دم است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۷

بر هرچه نگاه کردم اسباب غم است
چیزی که ازو دلم شود شاد کم است
ما را به وصال او چه جای شادی ست
در کشتن شمع صبح تیغ دو دم است

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

بر هرچه نگاه کردم اسباب غم است

چیزی که ازو دلم شود شاد، کم است

ما را به وصال او چه جای شادی ست

در کشتن شمع، صبح تیغ دو دم است

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات