سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حاسد که همه دعوی لافش پوچ است</p></div>
<div class="m2"><p>از مغز حیا، چو نافش پوچ است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از طبع زبان دراز، معنی مطلب</p></div>
<div class="m2"><p>شمشیر کشیده را غلافش پوچ است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲

حاسد که همه دعوی لافش پوچ است
از مغز حیا چو نافش پوچ است
از طبع زبان دراز معنی مطلب
شمشیر کشیده را غلافش پوچ است

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

حاسد که همه دعوی لافش پوچ است

از مغز حیا، چو نافش پوچ است

از طبع زبان دراز، معنی مطلب

شمشیر کشیده را غلافش پوچ است

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات