سلیم تهرانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴۸ - بی سواری در سواد هند بودن مشکل است

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی سواری در سواد هند بودن مشکل است</p></div>
<div class="m2"><p>اسب من مرد و دلم در اضطراب افتاده است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بس که تر دارد پیاده رفتنم، هرکس که دید</p></div>
<div class="m2"><p>گوید این بیچاره پنداری در آب افتاده است!</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>دست من شد مدتی کز دامن زین کوته است</p></div>
<div class="m2"><p>پای من عمری ست کز چشم رکاب افتاده است</p></div></div>

شمارهٔ ۴۹ - موسم عیش، طفلی و پیری ست

بی سواری در سواد هند بودن مشکل است
اسب من مرد و دلم در اضطراب افتاده است
بس که تر دارد پیاده رفتنم هرکس که دید
گوید این بیچاره پنداری در آب افتاده است
دست من شد مدتی کز دامن زین کوته است
پای من عمری ست کز چشم رکاب افتاده است

شمارهٔ ۴۷ - در باب منع بواب که اجازهٔ آمدن نداد

شمارهٔ ۴۸ - بی سواری در سواد هند بودن مشکل است

بی سواری در سواد هند بودن مشکل است

اسب من مرد و دلم در اضطراب افتاده است

بس که تر دارد پیاده رفتنم، هرکس که دید

گوید این بیچاره پنداری در آب افتاده است!

دست من شد مدتی کز دامن زین کوته است

پای من عمری ست کز چشم رکاب افتاده است

شمارهٔ ۴۸ - بی سواری در سواد هند بودن مشکل است

اطلاعات