سلیم تهرانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴۰ - در نرسیدن صله

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آن که به مدح تو ز من آنچه سزا بود</p></div>
<div class="m2"><p>راضی نشدم تا همه را ذکر نکردم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا چند کنی فکر، پی جایزه دادن</p></div>
<div class="m2"><p>در گفتن شعر این همه من فکر نکردم!</p></div></div>

شمارهٔ ۴۱

ای آن که به مدح تو ز من آنچه سزا بود
راضی نشدم تا همه را ذکر نکردم
تا چند کنی فکر پی جایزه دادن
در گفتن شعر این همه من فکر نکردم

هوش مصنوعی: این بیت از شاعر نشان می‌دهد که او به ستایش و تمجید از شخصی پرداخته و قبل از آن که همه جزییات و ویژگی‌های او را بی‌درنگ بیان کند، از فکر کردن به پاداش و جایزه انتقاد می‌کند. به عبارتی، او نشان می‌دهد که بیشتر به ابراز احساسات و هنر شاعری خود اهمیت می‌دهد تا دریافت پاداش.

شمارهٔ ۳۹ - هجو کاتب

شمارهٔ ۴۰ - در نرسیدن صله

هوش مصنوعی: ای کسی که برای تو تعریف کردم و آنچه شایسته بود، راضی نشدم، تا زمانی که همه ویژگی‌ها و خوبی‌هایت را ذکر نکردم.

ای آن که به مدح تو ز من آنچه سزا بود

راضی نشدم تا همه را ذکر نکردم

هوش مصنوعی: چرا مدام در جستجوی پاداش هستی، در حالی که من این همه برای گفتن شعر تلاش نکردم؟

تا چند کنی فکر، پی جایزه دادن

در گفتن شعر این همه من فکر نکردم!

شمارهٔ ۴۰ - در نرسیدن صله

اطلاعات

برگردان به زبان ساده