هوش مصنوعی: یکی از بزرگواران، یک پیالهٔ چینی به من داد تا آب بنوشم و این عمل او نشان‌دهندهٔ صفات نیکویش بود.

هوش مصنوعی: اگر کاسه‌ای از فقر را بر سر راه او بگذارند، هیچ‌کس به او توجه نخواهد کرد و به او نخواهد نگریست.

هوش مصنوعی: اگر کسی به پهلوی او بزند، حتی از او صدایی شنیده نمی‌شود، چون او آن‌قدر دلشکسته است که مانند سنگی ساکت و بی‌صدا شده است.

هوش مصنوعی: چاه زمزم دچار آسیب شده و لب‌هایش ترک خورده‌اند، همچنین مثل حوض کوثر، روی آن نیز نشانه‌های شکاف و خرابی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به مقایسهٔ دل و احساسات انسانی با دو شخصیت تاریخی اشاره دارد. شاعر به بیان نوعی عمق و شدت احساسات اشاره دارد که از دل یک خاقان (پادشاه) بیشتر از آنچه که می‌توان از ظاهری مانند فغفور (شخصیتی با موهای برجسته) انتظار داشت، احساس می‌شود. به عبارت دیگر، دل خاقان حاوی عواطف و دردی عمیق‌تر از آن است که تنها در ظاهر و زیبایی ظاهری قابل مشاهده باشد.

هوش مصنوعی: خنده‌اش مانند حبابی است که بر تن او به جنبش درمی‌آید، مانند موجی که برای رسیدن به آب، به سمت لب جوی حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: دل من همچون حبابی است که از شدت امواج و فشارهای زندگی درهم فشرده شده و در هر سو دچار تلاطم و شکستگی است.

هوش مصنوعی: به شخصی مانند خواجه، طبق شباهتی که به حوض یزید دارد، بخشی از سخاوت و generosity اشاره می‌شود. هر کسی که از این الطاف و کمک‌های او بهره‌مند شود، به خاطر نیکی و مهربانی‌اش دعاگوی او خواهد شد.