سلیم تهرانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۳۱ - چو سامان عشرت مهیا شود

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چو سامان عشرت مهیا شود</p></div>
<div class="m2"><p>شراب آن زمان گر بنوشی رواست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به دست تهی ساغر می مگیر</p></div>
<div class="m2"><p>که گل شاخ بی برگ را بدنماست</p></div></div>

شمارهٔ ۳۲

چو سامان عشرت مهیا شود
شراب آن زمان گر بنوشی رواست
به دست تهی ساغر می مگیر
که گل شاخ بی برگ را بدنماست

هوش مصنوعی: این بیت شعر بیانگر این است که وقتی فرصت خوشی و شادی فراهم می‌شود، نوشیدن شراب در آن زمان مجاز است. همچنین، اشاره شده که نباید با دست خالی و بدون ساغر نزدیک به شراب رفت، زیرا مانند گلی است که شاخه‌اش بی‌برگ است و زیبایی ندارد. به‌عبارتی، باید برای لذت بردن از زندگی، آمادگی و شرایط مناسب را داشته باشیم.

شمارهٔ ۳۰ - هر که نخل بلند طبع مرا

شمارهٔ ۳۱ - چو سامان عشرت مهیا شود

هوش مصنوعی: وقتی شرایط شادی و سرگرمی مهیا شود، نوشیدن شراب در آن زمان ایرادی ندارد.

شراب آن زمان گر بنوشی رواست

هوش مصنوعی: به دست خالی، نوشیدنی نگیر چرا که گل بدون برگ، زیبا به نظر نمی‌رسد.

به دست تهی ساغر می مگیر

که گل شاخ بی برگ را بدنماست

شمارهٔ ۳۱ - چو سامان عشرت مهیا شود

اطلاعات

برگردان به زبان ساده