هوش مصنوعی: تو با دستان خود چنان قلمی را به جادو درآورده‌ای که درخت بخشش و نعمت را می‌گشاید. تویی که از generosity و بخشش خود همگان را به کامیابی و موفقیت می‌رسانی.

هوش مصنوعی: اگر دریا وجود ندارد، نگران نباش، چون دست generosity و بخشش تو همیشه در دسترس است. حتی اگر باران نبارد، باز هم تو می‌توانی به دیگران کمک کنی و از نعمت‌هایت بهره‌مندشان کنی.

هوش مصنوعی: آسمان کیست که بتوان از آن آرزویی را برآورده کرد؟ هر آنچه کسی بخواهد، باید از لطف و مهربانی تو درخواست کند.

هوش مصنوعی: در درگاه کسی که مورد احترام و عظمت است، مانند درویشان، با دستانی که پر از نعمت‌های آسمانی هستند، باید همواره در حال طلب و جویایی باشیم.

هوش مصنوعی: زمانی که دشمن تو در میان سخن با تو به جدل برمی‌خیزد، مو را همچون جوهر در می‌آورد و تیغ تو در برابر او به حقیقت و سادگی برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: زمانی که عیسی (ع) دم می‌زند، این نشانه‌ای از قدرت و نفوذ اوست. کسانی که بداندیش هستند، باید بدانند که دشمنانشان، بر اساس جهل و نادانی خود، در آستانه نابودی قرار دارند. اینجا به نوعی به پایان زندگی دنیا و زوال عمر اشاره شده است.

هوش مصنوعی: پیام‌آوری به سراغم آمد و پیامی از تو آورد. او چه پیام‌آوری است که خوشحالی‌اش از نسیم صبحگاهی بیشتر است.

هوش مصنوعی: می‌توانم به آسمان بگویم که چقدر به خودم مفتخر هستم و به خاطر اینکه چقدر سردرگم و درگیر مسائل ناچیز هستم، درها را می‌بینم که چقدر حقیرند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که امروز فقط لطف تو بر سر من نیست، بلکه سال‌هاست که من زیر سایه و نعمت‌های بخشنده تو زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از بخشش تو مثل روزی که از ابر نازل می‌شود، نان می‌خورم بر سر سفره دیگران؛ هرچند که صدف در دریا قرار دارد.

هوش مصنوعی: امیدوارم آن شمعی که در میهمانی تو می‌سوزد، با نوری درخشان روشن شود، چرا که روغن آن از چشمان بینا تامین شده است.