هوش مصنوعی: ای رنگ سیاه هند، از دنیای زیبای چین، هرگز حکومت و سرزمین تو این‌طور مرتبه و سامان نداشت.

هوش مصنوعی: نامه اقبال قبل از اینکه به دست قدرت دولت برسد، رونق و جذابیتی داشت، اما به این شکل و عنوان شناخته نشده بود.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توان گفت که سکندر، که شاه جهان بود، به تو حسد نمی‌ورزد. زیرا او هرگز کسی همچون تو را که دارای خرد و دانش حکمت باشد، نداشت.

هوش مصنوعی: از زیبایی و هنرنمایی تو، فرمانروایان به شگفت آمده‌اند؛ همان‌طور که در چین نگارستانی پر از زیبایی وجود دارد. این همه پری و زیبایی، حتی جمشید را هم حیرت‌زده کرده و او نتوانسته است چنین فرمانی را صادر کند.

هوش مصنوعی: پادشاهی به این صورت باید وزیر داشته باشد که هر آنچه لازم است، به خوبی انجام شود و بهتر از این امکان ندارد.

هوش مصنوعی: حکومت به خاطر دست خط زیبا و توانمند تو قوی و مستحکم شده است. واقعاً درست است که این بنا هیچ ستونی ندارد.

هوش مصنوعی: از قلم تو، آرامش و راحتی به زندگی مردم برسان، زیرا کسانی که دل‌های شکسته دارند، جایی برای درمان و تسکین ندارند.

هوش مصنوعی: هیچ قدرتی در هفت اقلیم جهان نمی‌تواند دستوری بر تو داشته باشد، بنابراین هرگز نباید به شانس و بخت خود مانند هندستان فکر کنی.

هوش مصنوعی: در هنگامه‌ای که تو در میان جمع با شجاعت حضور داری، هیچ فردی در زمانه‌ات نیست که به اندازه تو از فضل و دانش برخوردار باشد؛ چرا که دیگران توانایی نوشتن و بیان عقاید را در مقابله با تو ندارند.

هوش مصنوعی: شمشیر تو به گونه‌ای نوشته شده که تمام یک شعر را تشکیل می‌دهد و هیچ کتاب شعری نتوانسته است دو مصرع به این زیبایی و به هم پیوستگی داشته باشد.

هوش مصنوعی: پشت شمشیر تو از اعتماد و اطمینان گرفتن نیرو می‌گیرد، مانند یک قطره آب که اگر نبود، این همه طوفان به وجود نمی‌آمد.

هوش مصنوعی: او را قلم تو از سرگردانی نجات داد و مانند خضر، راهنمایی نکرد که به چشمه زندگی برود.

هوش مصنوعی: نام تو از نور خورشید الهام گرفته و به تو شکوه و جذابیتی می‌بخشد که در گذشته هیچ گوهری چنین زیبایی نداشته است.

هوش مصنوعی: دل‌ها در دستان تو آرامش یافته‌اند، این راحتی و آسایش، مانند گوهری در اعماق عمان نیست که بتوان آن را به آسانی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که صدای عمومی و دعوت به وحدت به‌وجود نیامده، تو همگام با آن، مانند جواهری که در دل رنگ و زیبایی می‌بخشد، در جسم و روح مردم تأثیر نمی‌گذاری و آن‌ها را احاطه نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: محبت و generosity تو تا زمانی که نیازهای مادی برآورده نشود، مانند دریا بدون موج است و صدف نیز بدون دندان خواهد بود.

هوش مصنوعی: دوست من! سفر کردن با نیک بختی و شگون آغاز می‌شود. بدون وجود تو، موفقیت و پیروزی در کارهای بزرگ ممکن نیست.

هوش مصنوعی: دچار بیماری شده‌ام که مرا بسیار ضعیف و ناتوان کرده است، به‌طوری‌که این بدن بیمار به نظر می‌رسد که هرگز روحی نداشته است.

هوش مصنوعی: در غم و بیماری‌ام، احساس تنهایی و حیرت مرا فراگرفته است. هیچ کس به اندازه من، در این دنیا سردرگم نیست.

هوش مصنوعی: مدتی به من فرصت بده تا بتوانم درد خود را درمان کنم، هرچند که می‌دانم بیماری دل هرگز درمانی نداشته است.

هوش مصنوعی: من در کنار تو، داستان مشکلات و احساسات خود را به طور مختصر بیان کردم، وگرنه سخنان من درباره تو و زیبایی‌هایت آنقدر زیاد است که هیچ‌گاه تمام نمی‌شود.