هوش مصنوعی: منزل کسانی که اهل سخن هستند، ملایی به نام وفا است که به خاطر شرم و حیا، معنای کلمات را از روی صورت خود پنهان می‌کند.

هوش مصنوعی: هر گاه که بر لبان کسی سخن می‌آید، گاهی این سخن مانند شیشه‌ای می‌شکند و گاهی به زیبایی در دل غزل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: شکلی از عنبر که هنگامی که از معده به بیرون می‌آید، باعث ناراحتی می‌شود. اشعار مردم را از بین می‌برد و به نابودی می‌کشاند.

هوش مصنوعی: آیا کسی که بخواهد به دقت و ظرافت در شعر و ادب کار کند، می‌تواند آنها را به راحتی و بدون توجه به جزئیات بسازد؟ این نشان می‌دهد که برای رسیدن به اوج هنر و دانش در این زمینه، باید تلاش و دقت زیادی کرد.