هوش مصنوعی: به یاد روزهایی می‌افتیم که حسن و اخلاق نیکویی دربارهٔ شرافت و آبرو وجود داشت. در آن زمان، شمع با وجودی که نور می‌افشاند، از نزدیک بودن پروانه به خود شرم‌سار بود.

هوش مصنوعی: نمی‌توان باده را به تنهایی نوشید، زیرا حتی خضر نیز در کنار آب و در دلش حسرتی را احساس می‌کرد.

هوش مصنوعی: دیشب در جمع دوستان، ذهنم به خیال تو مشغول بود و این خیال مثل روشنایی یک فانوس در درونم تاریکی‌ها را روشن می‌کرد.

هوش مصنوعی: ما در زندگی آنچه را که می‌خواستیم به دست نیاوردیم؛ مانند بچه‌ای که فقط یک گوشه زیبا و رنگین از طاووس را دیده است.

هوش مصنوعی: دیشب گل به زیبایی از زمین سر برآورده بود و سلیم (شخصیتی با فضیلت و دوست‌داشتنی) گویی بر صندلی پادشاهان تکیه زده بود.