هوش مصنوعی: چشمان تو مانند چشمان غزالان خواب‌آلود است و زیبایی رفتارت به نرمی و لطافت کبک‌ها می‌ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و زیبایی گل، خانه‌ها همچون شعله‌ای در می‌آیند و چون بلبلان آهنگ‌های عاشقانه سر می‌دهند.

هوش مصنوعی: من با فرشتگان در حال ناله و گریه هستم و آسمان مانند سقف خانه از پرواز کبوترها لرزان است.

هوش مصنوعی: صدای تو در جمع به گوشم می‌رسد و این صوت دلنشین از سازها، مرا بی‌دلیل در دنیای دیگری غوطه‌ور می‌کند.

هوش مصنوعی: در هوای نخل، که نماد زندگی و سرزندگی است، وجود تو در دل من به شدت احساس می‌شود؛ مثل مرغی که از درد و نقص پروازش رنج می‌برد. این نشان‌دهنده‌ی دل‌تنگی و ناامیدی من است.

هوش مصنوعی: از دل کسانی که ساده‌اندیش هستند، تو را مانند گروهی از ماهی‌ها در آب، می‌توان دید و رازهای‌ت آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر یادآوری قامت تو، دل من سرود و شوری را می‌سراید؛ همانطور که صنوبر قد بلند و استوار است، من نیز از وجود تو سرشار از احساسات و صداهای موسیقی هستم.

هوش مصنوعی: میگساران حالت خاصی دارند، و از آن‌جا که زرد پوست شده‌اند، به دلیل ترس از مستی، چشم‌های بیدار و آگاهشان را از دست داده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی کسی غیر از خودم را با من مقایسه کند، نمی‌تواند مانند سلیمان در قدرت و شکوه خود ادعا کند، به‌خصوص که در این میان، کسانی همچون کبوتربازها به دنبال رقابت بی‌اساس هستند.

هوش مصنوعی: برای مرده آسان است که زنده شود اگر سلیم، مثل عیسی، از لبش اعجازها را مشاهده کنم.