هوش مصنوعی: چشمانت مانند خوشه‌هایی هستند که در دل من اثر می‌گذارند و لبخندت همچون شمشیری است که بر سر من می‌خورد و مرا آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: غزالی که در عشق تو به خواب رفته و از ناتوانی، شیرها دست بر دوش یکدیگر گذاشته‌اند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه عمرم را در راه تو خرج کردم، مانند گردبادی که از ریگ‌های بیابان می‌گذرد، احساس می‌کنم تقصیرهایم بیشتر از آن است.

هوش مصنوعی: این دشت متعلق به کیست که با تیر آسیب‌دیده، سایه‌ای را شبیه به پلنگ می‌بینی که در جستجوی شکار است؟

هوش مصنوعی: توجه به چیزهای مادی و وابستگی به آن‌ها نشانه‌ای از بی‌خود بودن است. احساسات و هیجانات ما، مانند امواج دریا، از این محدودیت‌ها رها می‌شوند و ما را آزاد می‌کنند.

هوش مصنوعی: زندگی عاشقانه در عین زیبایی، گاهی خطرناک و سخت است. عاشق، در سایه‌ی تهدید و چالش‌ها زندگی می‌کند و در این راه، هیچ چیز نمی‌تواند او را از آسیب‌ها محافظت کند. مانند برگ نازکی که به هیچ عنوان نمی‌تواند مانع شیرهای درنده شود.

هوش مصنوعی: عشق به صلح میان کفر و دین توافقی ایجاد کرد که افراد به مانند زره‌ای از خود محافظت کردند و جوهر وجودشان را از زیر فشار درآورده و به نمایش گذاشتند.

هوش مصنوعی: آزادی واقعی وجود ندارد و عشق دامی است که انسان را در خود گرفتار می‌کند. جهان به عنوان یک شکارگاه است و ما همه در آن مانند حیواناتی هستیم که در حال شکاریم.