هوش مصنوعی: بدن من به خاطر ضعف، مانند رشته‌ای از پیراهنم سست شده است. هیچ‌کس نمی‌تواند مانند من باشد، من همان کسی هستم که هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که از درونم فریادی برمی‌خیزد، مانند غنچه‌ای که از دل شکفته می‌شود، احساساتم به زبان می‌آید و بیان می‌شود.

هوش مصنوعی: سیاهی چشمانش مانند سرمه است که با وزش باد به اطراف پراکنده می‌شود. وقتی که بر روی مژگانش می‌ریزد، اشکش همچون صفی از ستمکاران به حرکت درمی‌آید.

هوش مصنوعی: در ذهن من، بهار شادی و سرسبزی نمی‌آورد، مثل طوطی‌ای که از چمن فرار کرده است.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که دشمن من به من با محبت رفتار کند؟ در حالی که هر تار موی من شده است مانند خار در لباس من.