هوش مصنوعی: ما در چنگال سختی‌ها و چالش‌های زندگی گرفتار آمده‌ایم و مانند موجی که دریا را در بر می‌گیرد، به این شرایط فشار می‌آوریم و آن را تحت کنترل داریم.

هوش مصنوعی: در هیجان و شور این میخانه، هیچ‌کس نمی‌تواند کنترل خود را حفظ کند. ما هم مانند موج دریا، اختیار خود را از دست داده‌ایم.

هوش مصنوعی: دوستان مانند گل و لاله از این باغ رفتند، حالا ما چرا اینجا ایستاده‌ایم مثل سرو که تنها مانده است؟

هوش مصنوعی: در حقیقت، ما مانند شمعی هستیم که هیچ پشت و رویی ندارد. با افراد زمانه، مانند کسی که دستی گشوده و آماده پذیرش است، برخورد می‌کنیم.

هوش مصنوعی: در مسیر او، نیازی به عمر و زمان نداریم. شاطر چه کاری می‌تواند بکند وقتی که ما خودمان پیاده هستیم؟

هوش مصنوعی: ما از کجا به آرامش رسیده‌ایم و غم عشق از کجا آمده است، در حالی که دل خود را به دست خود بر آتش قرار داده‌ایم؟