هوش مصنوعی: به یاد روزهایی می‌افتم که مثل بلبل در دنیای خوشی و عشق زندگی می‌کردیم، گاهی با گل‌ها بازی می‌کردیم و گاهی با سنبل‌ها.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دنیا برای نازک‌دل‌ها خاطرخواهی نکرد، او مانند آتش به دنبال خار و خس بود و ما در عوض، گل و زیبایی داشتیم.

هوش مصنوعی: دنیا پر از نشئگی و شادی است، ای ساقی! پس دور و بر ما را نگردان و دورانی که ما توانایی نادیده گرفتن را داشتیم، گذشته است.

هوش مصنوعی: ناخدا به سرعت برآشفت و در خلال هجمه‌های دریایی، گفتگویی با موج دریا در حین عبور بر روی پل داشتیم.

هوش مصنوعی: ما هرگز به مرحله‌ای از پیشرفت نرسیدیم، زیرا روح ما مانند شیشه‌ای حساس است که هر بار دچار افت و زوال می‌شود.