هوش مصنوعی: من به حدی خسته و ناتوان شدم که هر بار صدایی از دل زخمی‌ام بلند می‌شود، گویی که تیر شلیک می‌کنم.

هوش مصنوعی: من قدرتی برای برخاستن از جا و طلب کمک ندارم، مانند ظرفی که پر از شراب است و با آرزوی حمایت و یاری به سر می‌زنم.

هوش مصنوعی: به خاطر تصور زیبایی او لباس خوشبو و خوش عطر من مانند گلی شده است که عطر مشک و عبیری را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی می‌خواهم در امور عشق تغییراتی ایجاد کنم، از ترس و اضطراب دست‌هایم می‌لرزند، مانند اینکه می‌خواهم خار را از پای یک شیر بیرون بکشم.

هوش مصنوعی: در دلم می‌خواهم گوشه‌ای از زندگی را به آرامی بگذرانم، همان‌طور که وجود یک خال زیبا بر ابروی معشوقه‌ها دل را می‌رباید. از این انزوا و گوشه‌نشینی، عشق و امیدی را انتظار دارم که مرا به جلو براند.