هوش مصنوعی: مثل گلی که از هر سو شکاف دارد، من نیز از رسوایی‌ام در حالتی هستم که همچون صحرا بی‌پناه و عریان هستم و نه پوششی بر عیب‌هایم دارم.

هوش مصنوعی: من به هیچ وجه قابل درک نیستم، صدای من برای دیگران خوشایند نیست و خوابم آشفته است.

هوش مصنوعی: من هیچ‌کس را ندارم که به من دل‌سوزی کند، جز عشق و رسوایی. وقتی که دردی برایم پیش بیاید، ناخواسته دلم را می‌زنم و خودم را به زحمت می‌اندازم.

هوش مصنوعی: از چشمانم به هر سو خون ریخته می‌شود، مثل کاغذی که در آن لکه‌های خون دیده می‌شود. چشم‌های گریانم سفید و خالی شده‌اند.

هوش مصنوعی: سلیم، آیا خضر (راهنمای دینی) چرا با من دشمنی می‌کند که باعث شده‌ام در این سرزمین بلاتکلیف بمانم و از ایران دور شوم؟