هوش مصنوعی: مانند سوسن، از سخن گفتن درباره آرزوهای درونم خودداری کردم. همانطور که زخمی به وجود آمده، به خاطر درد و رنج، چشمم را از دیدن زیبایی‌های دنیا بسته‌ام.

هوش مصنوعی: من زیاد به بهار این چمن وابستگی ندارم، چون مانند گل با برگ‌های خزان حنایی در دستان خود بستم.

هوش مصنوعی: بسیاری از عاشقان را به اسارت گرفته و از میدان عشق بیرون برده‌اند. من هم با اندوه و ناله‌ام، توانسته‌ام دست آسمان را ببندم و مانع از این کار شوم.

هوش مصنوعی: در این باغ زیبا نمی‌دانم تو به خاطر چه کسی ناراحتی. من هم خودم به خاطر باغبان، مثل یک قمری، از دست او در زنجیر شده‌ام.

هوش مصنوعی: به مانند بلبل، من بارها و بارها به خاطر زیبایی این گلستان دلپذیرم دلم را بر هر شاخه‌ای گذاشته و به آنجا پناه برده‌ام.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی بوی پیراهن محبوب را به سمت کنعان برد، هرچند که من سفر کاروان را به پایان رسانده بودم.

هوش مصنوعی: من به روش سکوت با دشمنم مبارزه می‌کنم، گوش‌های خود را از حرف‌های بی‌معنی محافظت کرده‌ام و زبانم را برای گفتن حرف‌های بی‌فایده بسته‌ام.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، برهمن همچنان به خدمت بت‌های خود ادامه خواهد داد، زیرا به خاطر سنگینی و سختی آن لحظه، من او را محدود کرده‌ام.

هوش مصنوعی: پس از مرگ سلیم، مردم تلاش می‌کنند که او را فراموش کنند و درباره‌اش صحبت نکنند، اما من همیشه یادش را زنده نگه می‌دارم و به او وفادار می‌مانم.