هوش مصنوعی: ما مانند گل در چاک گریبان‌ها نشسته‌ایم، مانند لاله‌هایی که در لباس شهدای از جان‌گذشته زیباتر از همیشه جاودانه شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کدام از ما در دل نگران یک مسأله خاص هستیم. گرچه دور هم جمع شده‌ایم و دوستانه نشسته‌ایم، اما در واقع دلهره و نگرانی‌های خود را در سر داریم.

هوش مصنوعی: دوستان و عطر گل همه در حال گردش و لذت‌بردن از باغ هستند، اما ما مانند غنچه‌ای هستیم که در دامان خود نشسته‌ایم و از این زیبایی‌ها بی‌خبر مانده‌ایم.

هوش مصنوعی: به جز نان خشک، چیزی نصیب ما نمی‌شود از این دنیا. انگار که ما فقط در کنار سفره یک کشاورز نشسته‌ایم.

هوش مصنوعی: جنبش و حرکت ما را آزار می‌دهد، مثل این است که بر سر ما تیر نشسته باشد و هر لحظه ممکن است آسیب ببینیم.