هوش مصنوعی: به خاطر بی‌احتیاطی چشمانت، دلی شکسته و آزرده دارم و لبهایت هرگز نمی‌گویند که به من محبت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: من پر از عطر آن گل هستم و هیچ‌کس نمی‌داند که در دل ویران‌گیم، گنجی ارزشمند دارم.

هوش مصنوعی: هیچ چیز قابل اعتمادی جز خاک این باغ وجود ندارد که بتوانم به دامان مانند گل بسپارم، در حالی که دارم مقداری طلا را نادیده می‌گیرم.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، عشق او بر من چنان قهرمانی خواهد بود که زخم تیغ او نه تنها نخورده‌ام، بلکه هیچ چیز هم از او نخواسته‌ام.

هوش مصنوعی: روز قیامت هم به پایان رسید و آن زن تندخو هیچ چیزی درباره‌ی کسانی که به دست او کشته شدند نگفت. من چه خونِ مرده‌ای دارم!

هوش مصنوعی: هرگز از باغبان و سلیم سپاسگزار نخواهم بود، زیرا در دل خود همیشه یک گل پژمرده دارم و این گل مانع شادی من است.