هوش مصنوعی: در ذهن من فقط خیال تو جولان می‌دهد، نمی‌دانم چرا سایهٔ گل برایم مهم نیست، فقط می‌دانم که باید به تو و زیبایی‌ات فکر کنم و هیچ چیز دیگر برایم اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: من مانند مجنون به محله عشق می‌آیم، در اینجا از بی‌خیالی و نادانی چیزی نمی‌دانم و حتی لبخند را از بیابان نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: مانند موج‌های چشمهٔ کوثر، بلبل یقین از هرگونه آلودگی پاک است، اما نمی‌دانم دامن گل چه حالتی دارد.

هوش مصنوعی: در این دریا من مانند یک موج هستم و خضر، که نماد هدایت و راهنمایی است، با من در تماس است. اما به خاطر اینکه هر لحظه دچار تغییرات و نوسانات هستم، نمی‌توانم به درستی مسیر پل را پیدا کنم و در این شرایط گیج و سردرگم هستم.

هوش مصنوعی: بهار فرا رسیده و سلیم در چمن پیدا نیست. نمی‌دانم چه بر سر قمر و بلبل آمده که اثرشان نیست.