هوش مصنوعی: بلبل با شور و شوقی که دارد، نمی‌داند چگونه باید سخن بگوید، همچنان که من هم نمی‌دانم چرا گل تا این حد در هم ریخته و پریشان است.

هوش مصنوعی: اگر به حال خودم توجهی ندارم و عیبم را نمی‌بینی، نگران نباش. من کسی هستم که در مستی به سر می‌برم و از رسم غمخواری و دلسوزی خبری ندارم.

هوش مصنوعی: شور و هیجان عشق و جنون باعث شد که از آرامش و تجرد غافل شوم. مانند فیل مستی، نمی‌دانم چقدر باید قدر این راحتی و سبکی را بدانم.

هوش مصنوعی: من تمام دانش و آگاهی را در دست گرفتم، اما عقل مترادف با زندگی مادی چه سودی دارد؟ چون در واقع نمی‌دانم چطور باید حکمرانی بر جهان را انجام دهم.

هوش مصنوعی: اگر درشتی و قاطعیت بدان نیاز باشد، ای گوهر عزیز، تو را ارزان می‌دارم؛ زیرا من مانند رشته‌ای هستم که نمی‌توانم هیچ کاری جز کارهای نرم و هموار انجام دهم.

هوش مصنوعی: تو به قدری از بی‌دلیل ناراحت کردن من شرمنده‌ای که حتی فکر می‌کنی من تو را نمی‌شناسم، ای دوست!

هوش مصنوعی: برای آزار دادن عاشق، نیازی به دلیل ندارید؛ چه اهمیتی دارد اگر بگویید که نمی‌دانید چگونه دلداری دهید.

هوش مصنوعی: من به اندازه کافی از دل تنگی خود ناله و فریاد کرده‌ام که دیگران مرا از گلزار بیرون کرده‌اند. نمی‌دانم این ناله و زاری که می‌کنم از من چه می‌خواهد.

هوش مصنوعی: افرادی که خالص و پاک هستند، به راحتی از کسانی که خواهان لذت‌ها و متاع‌ها هستند، بهره‌وری می‌کنند. اما من مانند دیگران، تاجری نیستم که فقط به فکر سود و تجارت باشم.