هوش مصنوعی: در زندان هم با هر نسیم، لذت زندگی را تجربه می‌کنم. مانند یعقوب، با یاد و امید، روشنی را از باد می‌گیرم.

هوش مصنوعی: چشم من از فضای روزگار به تنگ آمده است، انگار که به دنیا از ته یک سوزن نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: از شدت فکر و آشفتگی، دیگر نمی‌توانم به یاد لباس‌هایم بیفتم. وقتی اشک در چشمانم می‌آید، آن لحظه است که به یاد دامنم می‌افتم.

هوش مصنوعی: بالا بردن و جابه‌جا کردن صخره‌های بیستون کار چندان سختی نیست. اگر کسی که در کوه‌نوردی تخصص دارد، از این کار ناتوان شود، من خودم می‌توانم این کار را انجام دهم.

هوش مصنوعی: از عشق و محبت به دوستان، حتی دشمن خود را هم دوست می‌دارم، چون من می‌توانم با نرمی و لطافت، چیز سختی مانند سنگ را به حالت مطلوبی درآورم.

هوش مصنوعی: اگر جواهر و لعل‌هایی که پادشاهان به عنوان زیور به کار می‌برند، در دست من بود، من آن‌ها را به سنگ فلاخن تبدیل می‌کردم.

هوش مصنوعی: درد عشق زیبایانی که دوستشان دارم، مرا از دیگران دور می‌کند و مثل اینکه از مکانی که زندگی می‌کنم، راحت می‌گریزد.