گنجور

شمارهٔ ۷

به صورت تو بتی کمتر آفریده خدا
ترا کشیده و دست از قلم کشیده خدا
چو کرده نقش تو بر صفحهٔ وجود رقم
صد آفرین ز زبان قلم شنیده خدا
متاب روی ز همصحبتان که تنهایی
لطیفه ای ست که از بهر خود گزیده خدا
زمانه کیست که منصور را به دار کشد
به این وسیله به سوی خودش کشیده خدا
مرا چه کار به بال هماست، پندارم
چو مرغ عیسی، او را نیافریده خدا
لباس فقر برازنده ی من است سلیم
که جامه‌ای‌ست که بر قد من بریده خدا

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

به صورت تو بتی کمتر آفریده خدا
ترا کشیده و دست از قلم کشیده خدا
هوش مصنوعی: نگاه به زیبایی تو، گویای این است که خداوند در آفرینش تو حتی کمتر از آنچه که باید، تلاش کرده و به نوعی قلم را از طراحی کامل تو برداشت کرده است.
چو کرده نقش تو بر صفحهٔ وجود رقم
صد آفرین ز زبان قلم شنیده خدا
هوش مصنوعی: زمانی که تصویر تو بر صفحه هستی حک شده است، خداوند از زبان قلم صد بار بر تو درود و تحسین فرستاده است.
متاب روی ز همصحبتان که تنهایی
لطیفه ای ست که از بهر خود گزیده خدا
هوش مصنوعی: به دیگران توجه نکن و با دوستانت نچرخ، زیرا تنهایی یک هدیه زیباست که خداوند برای خودت برگزیده است.
زمانه کیست که منصور را به دار کشد
به این وسیله به سوی خودش کشیده خدا
هوش مصنوعی: زمانه چه کسی است که منصور را به دار می‌زند و از این طریق خدا را به سوی خود می‌کشاند؟
مرا چه کار به بال هماست، پندارم
چو مرغ عیسی، او را نیافریده خدا
هوش مصنوعی: مرا چه ارتباطی به پرواز پرنده خاصی دارد، من خود را مانند مرغ عیسی می‌دانم، که خدا او را نیافریده است.
لباس فقر برازنده ی من است سلیم
که جامه‌ای‌ست که بر قد من بریده خدا
هوش مصنوعی: لباس فقر متناسب با من است، زیرا این لباس همان چیزی است که خدا بر اساس اندازه من طراحی کرده است.