هوش مصنوعی: در پی شوق و آرزوهایم قدم نگذاشتم و افسوس می‌خورم که از خودم خجالت زده‌ام، مانند طاووسی که به خود می‌بالد.

هوش مصنوعی: عشق کار خود را می‌کند و نیازی به زینت و تزیین ندارد، مثل اینکه پرنده‌ای در چمن، نیازی به تاج و زیور ندارد.

هوش مصنوعی: چه مدت می‌خواهیم در این دنیای پر از تنگنا و مشکلات زندگی کنیم، در حالی که مثل شمعی درون گوری خاموشی به سر می‌بریم؟

هوش مصنوعی: در دل من به اندازه‌ای غم و ناخوشی است که دیگر جایی برای زیبایی‌های باغ نیست، چون بارها از لب او بوسه‌ای گرفته‌ام و غنچه‌ای چیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر در شب وصال او فریاد زنم، ناله و فریادم گناهی بزرگ است، مانند صدای ناقوس.

هوش مصنوعی: دل ما از عشق پر شده و به آسمان و ارتفاعات بلند رفته است، مانند تخت کاووس که به عظمت و شکوه مشهور است.