هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای از دنیا نیاز دارم که تنها یک گوشه از آن کافیست، امروز تنها به یک لقمه نان احتیاج دارم و فردا نیز به همین مقدار.

هوش مصنوعی: هر کسی که فقر و قناعت را درک کند، همانند گوهری ارزشمند است و کوچک‌ترین فضیلت او به اندازه‌ی یک قطره از دریا ارزش دارد.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، کسی نیست که ما را هدایت کند و راهی نشان دهد؛ همچون رهروانی که در بین ریگ‌های روان حرکت می‌کنند. در این بیابان، تنها باد وجود دارد که به ما سرگردانی و بی‌راهی خود را می‌نماید.

هوش مصنوعی: در شب وقتی که در جمع هستم، دلم به شدت به التهاب درمی‌آید و این نشان دهنده‌ی این است که نگاه تو به من، معنای زیادی دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به سادگی از کنار آثار و شخصیت‌های نیکوکار و خوب گذشت، زیرا آن‌ها همچون خورشید در دل جهان درخشان و بی‌نظیر هستند.

هوش مصنوعی: آوارگی و بی‌خانمانی برای کسی نیست که در سفر به سر می‌برد. ای عنقا، تو چقدر باید با خودت در این سفر سر کنی!

هوش مصنوعی: در شب، تو نگاهی به ساقی داشتیدی که نشان‌دهنده ناتوانی من بود. آیا آنچه تو مدعی هستی درست است؟ آیا باید چیزی به من بدهی یا اینکه نه؟