سلیم تهرانیشمارهٔ ۶۷۷
از فیض ابر شد به چمن هر نهال سبز
رنگ بتان هند شد از برشکال سبز
شوخی مباد بر سر پروازش آورد
کرده ست طوطی چمن از سبزه، بال سبز
هرگاه یاد چشم تو در خاطرش گذشت
صحرا تمام گشت ز اشک غزال سبز
در عشق ناله نیست ز مجنون عجب، که شد
بر روی لیلی از اثر گریه خال سبز
ریحان چگونه سبز نگردد درو سلیم
کز فیض ابر شد چو زمرد سفال سبز
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
از فیض ابر شد به چمن هر نهال سبز
رنگ بتان هند شد از برشکال سبز
هوش مصنوعی: از نعمت باران، هر درخت و بوتهای در باغ به رنگ سبز درآمد و زیباییهای دلنشین طبیعت، به مانند زیبایی جویندگان عشق در سرزمین هند، جلوهگری کرد.
شوخی مباد بر سر پروازش آورد
کرده ست طوطی چمن از سبزه، بال سبز
هوش مصنوعی: طوطی چمن به خاطر زیبایی و پروازش با سبزه شوخی میکند و خود را به شکل زیبایی نشان میدهد.
هرگاه یاد چشم تو در خاطرش گذشت
صحرا تمام گشت ز اشک غزال سبز
هوش مصنوعی: هر بار که به یاد چشمان تو میافتد، دشت پر میشود از اشکهای غزال سبز.
در عشق ناله نیست ز مجنون عجب، که شد
بر روی لیلی از اثر گریه خال سبز
هوش مصنوعی: در عشق، نالهای از مجنون عجیب نیست؛ زیرا بر اثر گریه، بر پیشانی لیلی، نشانهای سبز به وجود آمده است.
ریحان چگونه سبز نگردد درو سلیم
کز فیض ابر شد چو زمرد سفال سبز
هوش مصنوعی: ریحان چگونه میتواند در جایی که سلیم وجود دارد و از برکات باران بهرهمند شده، سبز نشود؟ همانند سبز بودن فیروزهای که در دل سفال قرار دارد.