هوش مصنوعی: حسن همیشه با شیر شیرین را بزرگ می‌کند تا این‌که برای کشتن فرهاد، شیرش را در اختیار داشته باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از دل زخمی نشوم، سر از دنبال تیرش برنمی‌دارم.

هوش مصنوعی: من دل خود را می‌سپارم و در عوض پریشانی‌اش را می‌پذیرم، اما اگر در این ماجرا، موهای او به دست نباشد، چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: هر بار که در چمن به او نزدیک می‌شوم، بلبل به خاطر رقابت، با صدای خود مرا زیر نظر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ما افرادی هستندیم که ذهنمان آشفته است و به دنبال نظم و سامان نیستیم. ما به نوعی از آزادی دست یافته‌ایم که در وجود ما مانند نقش و نگاری بر روی حصیر باقی مانده است.

هوش مصنوعی: موهای سفید، ما را از امید و آرزوهای گذشته‌مان ناامید کرده است. پس بیایید از خودمان دست بکشیم و در کنار جویی که شیر جاری است، از خوشی و شکرگزاری لذت ببریم.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که روزها به نوعی به یکدیگر ارتباط دارند و به سادگی می‌گذرد. همچنین اشاره دارد به اینکه دوره‌ها و زمان‌ها مثل بازی بچه‌هاست؛ یعنی گاهی بالا و پایین می‌شود و گاهی به حالت آرام و ساکن می‌آید. این تشبیه به نوعی به ناپایداری و تغییر در زندگی اشاره می‌کند.