سلیم تهرانیشمارهٔ ۶۵۶
ماند ای شیخ، که مانی به ابابیل سفید
همچو گنبد به سر گور تو مندیل سفید
هر سر موی تو پیداست ز زیر جامه
چون سیاهی سرتر بود ز قندیل سفید
محک حال بد و نیک جهان نزدیک است
می نماید ز ره دور سیه، میل سفید
بس که در مملکت هند، مغول خوار شده ست
می کند خاک سیه بر سر خود فیل سفید
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ماند ای شیخ، که مانی به ابابیل سفید
همچو گنبد به سر گور تو مندیل سفید
هوش مصنوعی: ای شیخ، تو مانند پرنده‌های ابابیل که بر فراز گنبد پرواز می‌کنند، در یادها باقی خواهی ماند، و بر سر قبر تو نیز دستمال سفیدی قرار خواهد گرفت.
هر سر موی تو پیداست ز زیر جامه
چون سیاهی سرتر بود ز قندیل سفید
هوش مصنوعی: هر رشته موی تو که از زیر لباس بیرون زده، چون سیاهی بیشتر از نور روشن یک چراغ به چشم می‌آید.
محک حال بد و نیک جهان نزدیک است
می نماید ز ره دور سیه، میل سفید
هوش مصنوعی: وضعیت خوب و بد دنیا به زودی مشخص خواهد شد. از دور، رنگ سیاه به روشنی سفیدی تغییر شکل می‌دهد.
بس که در مملکت هند، مغول خوار شده ست
می کند خاک سیه بر سر خود فیل سفید
هوش مصنوعی: به قدری در کشور هند، مغول‌ها به ذلت و خواری افتاده‌اند که فیل سفید، به نشانه‌ی شکوه و عظمت، به نشانه‌ی اندوه و تحقیر، خاک سیاه بر سر خود می‌ریزد.