هوش مصنوعی: در عشق، هیچ کاری جز این از دست من برنمی‌آید، بیا تیشه را بیاور که کار از کوه‌کن ساخته نیست.

هوش مصنوعی: آه، که هر کسی که وارد دنیای عشق شود، مانند شمعی که روشن است، دیگر نمی‌تواند به اجتماع و جمع بازگردد.

هوش مصنوعی: مثل یک کودک، گریه‌ی ما نشان‌دهنده‌ی دردهایی است که در دل داریم. از ما چیزی نپرس؛ چرا که نمی‌توانیم درباره‌ی آن صحبت کنیم.

هوش مصنوعی: بیا و از بلبل و گل قدردانی کن، چون بهار بدون تو به سمت باغ نمی‌آید.

هوش مصنوعی: من مانند یک کودک بر حال و روز خود گریه می‌کنم، زیرا نمی‌توانم به بی‌احترامی و تمسخر بزرگ‌ترها پاسخ بدهم.

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم به خوبی از حس لذت و شادی ناشی از تشنگی سلیم صحبت کنیم، زیرا خود آب در دهان ما نیست که بخواهیم آن را توصیف کنیم.