هوش مصنوعی: در عشق، دل با شور و شوق فراوانی ناله می‌کند، همچون لاله‌ای که در آتش می‌سوزد و از عشقش فریاد می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر آن شخص با ما آشنا نشود، جایی برای شکایت وجود ندارد، زیرا او تمایل به آشنایی با کسان دیگر دارد.

هوش مصنوعی: در هندوستان، انسانی را می‌بینم که دائماً مانند یک تاس، وسایل و belongings خود را از این خانه به آن خانه می‌برد.

هوش مصنوعی: در سرزمینی که دیوانگی و بی‌نظمی چیره شده، حتی دیوانگان هم در واکنش به هرج و مرج، اقدام به پرتاب سنگ می‌کنند.

هوش مصنوعی: مور بیچاره‌ای که به خاطر آرزوهایش دچار مشکلات شده، در تلاش است که دانه‌ای بیابد. او نمی‌داند که سرنوشتی که برایش رقم خورده، چگونه او را به زحمت انداخته و به نوعی به جای هدفش، دچار فریب شده است. تارهای سپید سبحه‌ای که در دستانش است، نشانه‌ای از سستی و ناپایداری است.

هوش مصنوعی: انسان عاقل از نبودن دیگران خوشحال نمی‌شود، زیرا مرگ مانند یک گدا به سراغ همه می‌آید و در هر خانه‌ای را می‌زند.

هوش مصنوعی: سلیم، در این دنیا چه آرزویی داری؟ فرزند منتظر، داستان پایان را می‌سازد.