هوش مصنوعی: هر جا که زیبایی و جلوه‌ای باشد، نمی‌تواند به کسی پشت کند و به ما روی نماید.

هوش مصنوعی: شمعی که در بتخانه است، به خاطر خوشحالی و شوق، سر خود را تکان می‌دهد، چون وقتی که به کعبه می‌رسیم، نشانه قبله به من نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: رازهای آسمان از دل عارفان آشکار می‌شود، مانند دریا که پرنده‌ای بر فراز آن نمایان است.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال کمک و راهنمایی باشد، به طور طبیعی فرشته نجاتی را پیدا خواهد کرد. مانند زمانی که من چیزی را جستجو می‌کنم و انتظار دارم که کسی مانند خضر با عصایش به من کمک کند.

هوش مصنوعی: وقتی به سمت گلخن می‌روم، شعله‌ای از روی احترام از خاکستر بلند می‌شود و خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: کسی که از عمرش بهره‌ای نداشته باشد، مانند عکسی است که در آب جاری منعکس شده و نمی‌تواند جایی را نشان دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از گرمای این بیابان بپرسد، خضر به عقب برمی‌گردد و پاهایش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ما در حال آواره‌گی هستیم، و چه خوشحالیم که خدا می‌خواهد سرزمین وسیع خود را به ما نشان دهد!

هوش مصنوعی: در این بیابان، هیچ شخصی وجود ندارد که بتواند سلیم را که راهش را گم کرده است، راهنمایی کند و بر او افسوس می‌خورد.