هوش مصنوعی: نماز ما در هندوستان ناقص و ناتمام بود؛ چون ما دست و پا بسته‌ایم و توان انجام کار درست را نداریم.

هوش مصنوعی: ما از هم‌نشین‌هایمان جدا شدیم و خوشحالیم که در روزهایی که با هم بودیم، گل‌ها به خاطر ما حسادت می‌کردند.

هوش مصنوعی: در دل هر کس چیزهایی وجود دارد که نمی‌توان به راحتی به دیگران نشان داد، مانند میوه‌ای که نمی‌تواند خود را به نمایش بگذارد در حالی که پژمرده و خسته است.

هوش مصنوعی: آه که برای نوشیدن جام در کنار دوستان، سفره‌ی سبز و زیبایی بود که حالا به اندازه‌ی شیشه‌ی شکسته‌ی ما دیگر دلفریب نیست.

هوش مصنوعی: سلیم ظرف چوبی‌اش را به سمت میکده می‌برد، که هدیه‌ای است برای داستان غم‌انگیز ما که در آنجا همه چیز به هم ریخته است.