سلیم تهرانیشمارهٔ ۵۳۵
کرشمهٔ تو اگر دست از شراب کشد
ز باده، دست و دهن را سبو به آب کشد
تو چون پیاده روی، شاخ گل عنان گیرد
وگر سوار شوی، ماه نو رکاب کشد
به بزم حسن، رخ او کنایهٔ خوبی
به ماه گوید و بر گوش آفتاب کشد
خوش آن حریف که همچون حباب می دایم
به باده دامن آلوده را به آب کشد
سلیم رو به خرابات کن ز راه حرم
چه لازم است کسی این همه عذاب کشد
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
کرشمهٔ تو اگر دست از شراب کشد
ز باده، دست و دهن را سبو به آب کشد
هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو از شراب دست بکشد، باده هم به دستان و لبها طعمی از آب میدهد.
تو چون پیاده روی، شاخ گل عنان گیرد
وگر سوار شوی، ماه نو رکاب کشد
هوش مصنوعی: زمانی که تو پیادهروی، گلبوتهها شکوفه میدهند و اگر سوار بر اسب شوی، ماه نو برایت خدمت میکند و در کنارت خواهد بود.
به بزم حسن، رخ او کنایهٔ خوبی
به ماه گوید و بر گوش آفتاب کشد
هوش مصنوعی: در مهمانی زیبایی، چهرهی او نمایانگر نیکویی است و به ماه میگوید، همچنین نور خود را به آفتاب میپوشاند.
خوش آن حریف که همچون حباب می دایم
به باده دامن آلوده را به آب کشد
هوش مصنوعی: دوستی خوشحالکننده است که مانند حباب، با نوشیدن شراب، دامن خود را از آلودگیها پاک کند.
سلیم رو به خرابات کن ز راه حرم
چه لازم است کسی این همه عذاب کشد
هوش مصنوعی: به سوی مکانهای خوشگذرانی برو و از مسیر مقدس دور شو؛ دیگر چه نیازی است که کسی اینقدر عذاب بکشد؟