هوش مصنوعی: اگر خورشید هم نتواند با دستانش برای زیبایی‌های دلبر، شانه‌ای بسازد، پس هیچ آرایشگری نمی‌تواند گیسوان او را به زیبایی بیاراید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق و زیبایی واقعی در دل کسی روشن نشود، مانند شمعی که نورافشانی نمی‌کند، کسی نمی‌تواند در دل خود، زیبایی‌های عشق را تجربه کند. عشق باید از دل سوخته و داغ پرستش سرچشمه بگیرد، مانند سرمه‌ای که از خاکستر پروانه به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: با احساس شاد و سرخوشی، به مدت یک هفته می‌گوییم که چمن و گل و لاله هم نمی‌توانند به اندازهٔ این مستی و شوق ما خوشایند و پرنشاط باشند.

هوش مصنوعی: شمع در تنهایی خود ناراحت می‌شود، زیرا فانوس از موم تنها به شکل پروانه‌ای نمی‌تواند بسازد.

هوش مصنوعی: عشق من مرا به جایی آورد که از در کعبه، شایسته رسوایی و دیوانگی من شده‌ام و نمی‌توانم در سیاه‌چالی که به آن دعوت شده‌ام، زندگی کنم.

هوش مصنوعی: گریه‌ی سلیم از چشمش سرازیر می‌شود و این نشان می‌دهد که حتی این اندک اشک می‌تواند باعث ویرانی و نابودی جهان شود.