هوش مصنوعی: این بیت به بیان این موضوع می‌پردازد که زیبایی و نازک کاری‌های محبوب، هرچند که ممکن است ناخوشایند به نظر برسند، ولی هر بار که به او نگاه می‌کنم، همچنان دلنشین و جذاب است. هر پیچ و تاب در زلف او، مانند ابروهای کمانی‌اش، دل را می‌رباید و نمی‌تواند مانع از عاشقانه شدن احساساتم شود.

هوش مصنوعی: حالم به قدری خراب است که به هیچ چیز نمی‌توانم فکر کنم. احساس حیرت می‌کنم که چطور ممکن است کسی به گل نزدیک شود و آن را بو کند؟

هوش مصنوعی: وقتی چهره زیبای او در کنار گل لاله ظاهر می‌شود، رنگ رخسار من هم زرد می‌شود و او مرا از خود دور می‌کند.

هوش مصنوعی: در تمام زندگی، انسان‌ها به جمع می‌پردازند و مانند هندوها باید روزهایی را که گذرانده‌اند، به فراموشی بسپارند و از آن‌ها بگذرند.

هوش مصنوعی: در باغ وسیع دنیا، خندهٔ شاد و خوشی کسی را نمی‌توان محدود کرد. در اینجا، نگهبان به طور وسواسی به بوی گل‌ها می‌رسد و نمی‌گذارد که شادی و زیبایی آزادانه بروز کند.

هوش مصنوعی: مرد باید در اینجا استوار و قوی باشد. عشق به او مانند صمیمیتی است که می‌تواند قدرت و انرژی خاصی را در او بیدار کند و او را به داشتن آمادگی و شجاعت ترغیب کند.