هوش مصنوعی: عشق کجاست که آتش وجودم را دردمند کرده و به سرچشمه‌ی حقیقت، راهنمایی شود که مانند خضر، راه را برایم پیدا کند؟

هوش مصنوعی: من به گونه‌ای هستم که اگر حتی قطعه‌ای کوچک از نمد بر روی لباسم بیفتد، به شدت ناراحت می‌شوم.

هوش مصنوعی: دل در تنهایی‌اش وعده وصالی را می‌گیرد، ولی افسوس که کسی نیست تا شاهد این عشق و انتظار باشد!

هوش مصنوعی: اجازه بده با رنگی شبیه به رنگ آتش دلم را تزئین کنم؛ چرا که در این بین، ممکن است چهره‌ام از شدت حرارت به سرخی برسد و او در مقابل، سیاه و تاریک شود.

هوش مصنوعی: کسانی که به خاطر عشق به هر جا می‌روند، مانند چاه‌کنی هستند که خاک را بر سر خود می‌ریزد و هر جایی که بایستند، به نوعی چاه می‌شود.

هوش مصنوعی: به دلیل مراجعه مکرر مردم، سلیم به این نتیجه نزدیک شده که مسیر خانه‌ی درویش به شاهراه تبدیل خواهد شد.