هوش مصنوعی: لب های تو مانند ساغری هستند که شراب را همچون نمک می چشند و چهره تو همانند آینه، اشک های چشم را منعکس می کند.

هوش مصنوعی: من کسی را به دست آوردم که وعده داده است و امید من به اوست، اما چه کسی می‌تواند وقتش را صرف انتظار کسی کند که هنوز به وعده‌اش عمل نکرده است؟

هوش مصنوعی: کسی که از درک و فهم و شایستگی برخوردار نیست، نمی‌تواند در جهان کار مفیدی انجام دهد و این باعث تعجب من می‌شود که دیگران چگونه می‌توانند فعالیتی داشته باشند.

هوش مصنوعی: اگر تخت سلطنت در کوی تو برپا شود، در زمانه‌ی سختی، خانه‌ی تو برای خروس بار می‌برد.

هوش مصنوعی: فضای باغ گل‌های هند مانند گلستانی است که در آن نخل‌های موم مانند، عطر خوش عنبر را به مشام می‌رسانند و بهار را به ارمغان می‌آورند.

هوش مصنوعی: کسی که مانند پروانه به سوز عشق دچار شده و در این راه خود را از دست می‌دهد، برایش هیچ فایده‌ای ندارد که دیگران بر او گریه کنند یا برایش غمگین باشند.