سلیم تهرانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا کی بود ز راه خطا، پیچ و تاب ما</p></div>
<div class="m2"><p>یارب کجاست هادی راه صواب ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آتش زدیم و چون پر پروانه سوختیم</p></div>
<div class="m2"><p>حرف خطا، به آب نرفت از کتاب ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>عالم ز کفر همچو دل شب سیاه شد</p></div>
<div class="m2"><p>کی باشد آنکه تیغ کشد آفتاب ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>جان انتظار مقدم خورشید می کشد</p></div>
<div class="m2"><p>چون شمع صبح نیست عبث اضطراب ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>عذر گنه به حشر بود لطف او سلیم</p></div>
<div class="m2"><p>عاجز نمی شود دل حاضر جواب ما</p></div></div>

شمارهٔ ۶

تا کی بود ز راه خطا پیچ و تاب ما
یارب کجاست هادی راه صواب ما
آتش زدیم و چون پر پروانه سوختیم
حرف خطا به آب نرفت از کتاب ما
عالم ز کفر همچو دل شب سیاه شد
کی باشد آنکه تیغ کشد آفتاب ما
جان انتظار مقدم خورشید می کشد
چون شمع صبح نیست عبث اضطراب ما
عذر گنه به حشر بود لطف او سلیم
عاجز نمی شود دل حاضر جواب ما

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

تا کی بود ز راه خطا، پیچ و تاب ما

یارب کجاست هادی راه صواب ما

آتش زدیم و چون پر پروانه سوختیم

حرف خطا، به آب نرفت از کتاب ما

عالم ز کفر همچو دل شب سیاه شد

کی باشد آنکه تیغ کشد آفتاب ما

جان انتظار مقدم خورشید می کشد

چون شمع صبح نیست عبث اضطراب ما

عذر گنه به حشر بود لطف او سلیم

عاجز نمی شود دل حاضر جواب ما

شمارهٔ ۵

اطلاعات