هوش مصنوعی: شمشیر ما به خون کسی آلوده نشد و با کینه به پیروزی دست نیافتیم؛ زمین تسخیر شد و اسب ما نیز به زینگذاری نرسید.

هوش مصنوعی: جمعیت به خاطر گریه‌ی شاداب و مستانه‌ام می‌خندد، اما هیچ جرعه‌ای نیست که مانند شراب، لبخندی شیرین به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: من تمام ثروت و دارایی‌ام را به یک چینی دادم، تا شاید دیگر در دنیای من کاسه چوبی وجود نداشته باشد، اما این هم محقق نشد.

هوش مصنوعی: دلسوز من برای جلب توجه، دیوانگی‌ام را فاش می‌کند. پرده روشنی که راز رسوایی‌ام را نشان می‌دهد، باعث می‌شود که دیگران نتوانند از زیبایی‌ام بهره‌برداری کنند.

هوش مصنوعی: در سرزمین ایران، شرایط و امکانات لازم برای رسیدن به کمال وجود ندارد تا زمانی که حنا از هند آمده و رنگین شود.

هوش مصنوعی: در دنیای پر درد و اندوه، به خوبی می‌بینم که هیچ‌گاه نتوانسته‌ام از لذت زندگی و شیرینی عمرم بهره‌مند شوم.