هوش مصنوعی: بهار فرا رسیده تا زیبایی باغ را با گل‌ها آرایش کند و سرما را به رقص درآورد و درخت بید را به دیوانگی وادارد.

هوش مصنوعی: بهار با زیبایی خود، غنچه‌های گل را از شاخه‌ها بیرون می‌آورد، مثل طوطی که از قفس خارج می‌شود و منقار خود را آزاد می‌کند.

هوش مصنوعی: ضعف و ناتوانی ما ناشی از شدت عشق است. آیا کسی هست که دلش توانایی داشته باشد تا مانند مو، به دقت و ریزبینی به این مفهوم بپردازد؟

هوش مصنوعی: در باغی که من مانند بلبل آواز می‌خوانم، اگر باغبان نگاهی به زاغ بکند، او را از باغ خارج می‌کند.

هوش مصنوعی: بسیاری از خیابان‌ها مانند درختان سرو هستند که با هماهنگی و زیبایی در کنار هم قرار گرفته‌اند. اگر باغبان توانایی داشته باشد، می‌تواند به این فضای زیبا کلامی شاعرانه ببخشد و آن را به صورت موزونی درآورد.