هوش مصنوعی: عشق، دل را به هم می‌ریزد و احساسات درونی را به جوش می‌آورد. مانند گلی در این باغ که بویی دارد که جنون و دیوانگی به همراه می‌آورد.

هوش مصنوعی: چمن عشق به قدری زیبا و پرآب است که اگر یک قطره از آن را پرنده‌ای بنوشد، از شدت شوری عشق و شادابی آن، پرنده از پا درمی‌آید و رشته‌های پایش را بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر رشته موی از آن زلف درهم‌ریخته، نشانی است که فردی از راهی خاص، به بیرون از محدودیت‌ها و مشکلاتی که او را در بند کرده، می‌رسد.

هوش مصنوعی: یعنی زیبایی که به ناز و لطافت خودش مفتخر است، آیا می‌تواند تحمل هم‌صحبتی با آینه را که حقیقت چهره‌اش را نشان می‌دهد، داشته باشد؟

هوش مصنوعی: از غم دل دوستانم به شدت رنج می‌برم و می‌خواهم بگویم که این درد و اندوه به اندازه‌ای عمیق است که حتی یک قطره خونم را نیز به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: دل‌تنگی و عشق درونم شعله‌ور شده و غم و شور جنونم بیشتر شده است. فصل بهار با زیبایی‌هایش مثل گل و نرمی پنبه، حالتی جنون‌آسا به این احساسات می‌بخشد.

هوش مصنوعی: من آدمی نیستم که از سرنوشت بد و مشکلات زندگی ناراحت شوم؛ این بلاها به سرم می‌رسد و باعث می‌شود تا شانس بد من بیشتر نمایان شود.