هوش مصنوعی: بلبل نغمه‌خوانی که هر بار از دل دلتنگی‌ام فریاد برمی‌آورم، مانند ساغری که از خون پر شده باشد، آشیانه‌ام را پر می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ دوستی با پرندگان ندارم و هیچ علاقه‌ای به افغان‌ها ندارم، من بلبل غریب هستم در این باغ و بوستان.

هوش مصنوعی: هر لحظه بهار با رنگ‌های متفاوت خود را نشان می‌دهد و امیدوارم که هرگز آفتی به وجود نیاید که باعث شود خزان به یکرنگی و یکنواختی خود ادامه دهد.

هوش مصنوعی: تنها چشمی که زیر ابرو منزلی دارد، خانه‌ای را که کمان‌دار باشد، هیچ کس ندیده است.

هوش مصنوعی: ای همای عزیز، بگذر که او خنجرش را در دست این مشت استخوانی قرار داده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، به آرامش رسیدم و از زیبایی‌ها فارغ شدم. مانند لاله‌ای که در آتش سوخته‌ام، این چشمانم هم پر از اشک و خون است.