هوش مصنوعی: عشق باعث شده که من در فریاد و ناراحتی باشم و مانند غنچهٔ گل، نوری که همچون فانوس به من می‌تابید، به آتش کشیده شده است.

هوش مصنوعی: ای کاش‌ که عشق از درون پاکی و عفت خود، به‌گونه‌ای فکر کند که خون و ناموس من را مورد تهدید قرار ندهد و بر دوش خود نگیرد.

هوش مصنوعی: در جایی که او زندگی می‌کند، چه زیانی می‌تواند از وجود چند پاسبان برای کمک به وفاداری من به او به وجود بیاید؟ من همچنان به محبت خود ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: قلم من وظیفه‌اش بیان معناست، چرا که در میان گلستان، زیبایی‌های من همچون طاووس وجود دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به تماشای زیبایی یک گلرخ پرداخته و نگران است که کسی او را در این لحظهٔ حساس ببیند و بفهرد که او نیز در دل عاشق است. به عبارتی، او از این می‌ترسد که دیگران متوجه عشقش شوند و شخصیت او محفوظ نماند.