هوش مصنوعی: عاشق با سکوت و درون‌نگری خود به زیبایی‌های عشق پی می‌برد، همان‌طور که طوطی وقتی خود را در آینه می‌بیند، متوجه می‌شود و بلبل هم به شوق و شادی می‌آید.

هوش مصنوعی: ما از آسیب‌های دنیا و ناخوشی‌هایی که به ما می‌رسد، بی‌خبر و دور هستیم. چون از نعمت‌های طبیعت و زیبایی‌های آن بهره‌مند می‌شویم، به طور طبیعی و خودبه‌خود همچون غنچه‌ای که پر از گل شده، شکوفا و زیبا می‌شویم.

هوش مصنوعی: زنی که دست و پا ندارد، در شمار زندگان نیست. هرکسی که مانند من به دیوار توکل کند، به نوعی تبدیل به بخشی از آن می‌شود.

هوش مصنوعی: در باغی که طلا و ارزش‌های واقعی در آن حاکم باشد، نتیجهٔ سرمایه‌گذاری بر چیزهای بی‌ارزش و کم‌نقش مشخص است.

هوش مصنوعی: عاشقان در مکان مقدس عشق بسیار شور و هیجان دارند و در میان جمعیت پادشاهان، جنگ و جدل به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: بعد از مرگ، وقتی که آرامش به خاک من می‌رسد و هر دانه گلی که به زمین بریزند، به سنبل تبدیل خواهد شد.