هوش مصنوعی: اضطراب و نگرانی مانند شعله‌ای درون من می‌سوزد و به من احساس گرما و داغی می‌دهد. در این حال، درد و زخم‌های درونم مانند رشته‌ای که به دورش پیچ و تاب می‌خورد، احساسات مرا شدیدتر کرده و مانند سوزن به من می‌زند.

هوش مصنوعی: آسمان بر اثر ناله و زاری من به آتش درآمد، و این عاقبت کار است برای کسی که شعله آتش را در زیر دامن خود می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: در سرزمین ما به خاطر بدبیاری‌ها و دشمنی‌ها، هرکس که سلاحی مانند تیر و شمشیر دارد، آن را به دشمنان خود می‌دهد.

هوش مصنوعی: من آن‌قدر به تاریکی این خانه عادت کرده‌ام که حتی نمی‌خواهم چشمانم را باز کنم، زیرا یادهایی از گذشته از طریق روزن به من می‌رسد.

هوش مصنوعی: باغبان به خاطر لذت بلبل، به هر کسی که چشم بد دارد، اجازه می‌دهد تا به گلستان بیاید، هرچند که این کار بر خلاف میل اوست.

هوش مصنوعی: زمانی که در دل انسان آرامش و تسلیم واقعی حاکم شود، مانند شمعی که در برابر هر نسیمی خم می‌شود و در نهایت خود را فدای روشنایی‌اش می‌کند، به راحتی برای راهی جدید و تغییرات آماده می‌شود.