هوش مصنوعی: در مراسم او، احترام و ادب تمام توجه من را جلب کرده است و زبانم در سکوتی عمیق به سر می‌برد، به گونه‌ای که به خودم اجازه نمی‌دهم چیزی بگویم و فقط به آداب و زیبایی‌های آن لحظه می‌اندیشم.

هوش مصنوعی: سرنوشت طولانی داستان همه انسان‌ها همان چیزی است که باقی می‌ماند؛ حتی اگر سخن‌ها به هم بیایند و درهم پیچیده شوند، باز هم مانند دسیسه‌ای که در دستار عرب پیچیده می‌شود، به هم گره می‌خورد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم سرانجام دل به کجا می‌رسد، چرا که همچنان که موی زیبای عشق روز و شب در هم می‌پیچد، دل من هم در این فکر و خیال غرق است.

هوش مصنوعی: بدن من از ترس فراموشی رنج می‌کشد و در لحظه‌ی مرگ، از هر رگم مثل شمع، بخار گرما خارج می‌شود و تب سرخوشی به من دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: عجب است که این محبوب با وجود آنکه بسیار خشمگین و تندخو به نظر می‌رسد، حتی از آینه هم می‌تواند محبت و لطف خود را ببیند و به همگان نشان دهد.

هوش مصنوعی: آزادی واقعی انسان، او را از خودخواهی و محدودیت‌ها رها می‌سازد و به او اجازه پرواز و رشد می‌دهد. اما کسی که در دام دامان خویش گرفتار باشد، هرگز نمی‌تواند به اوج برسد و به آزادی دست یابد.